مركز مشاوره نياوران - مشاوره تلفني و حضوري 26851286

البته كه روش و كمال هدف اساسي زندگي است اما ابتدا مي بايست از داشته هاي الانمان راضي باشيم و سپاسگزاري كنيم و با دادن انرژي به خودمان و بالا بردن حس خوب در خود انگيزه بگيري براي رسيدن به هدفهاي آتيه آيا قدردان داشته هاي الان زندگي گذشته خود هستيم؟ 
نوجواني كه خود را با همسالان از مقايسه مي‌كند و مدام مادر و پدرش و تحقير ميكنند و زنان آنان را پاس نمي‌دادند و متوقع است دست پرورده تربيت ناصحيح والدين .۰ والديني كه با محبت زياد و بدون درايت و هوشمندي تمام امكانات را بدون در نظر داشتن اولويت ها در اختيار كودك قرار داده اند و از او چيزي نخواسته اند و فرزند بدون سپاسگزاري هيچ مسئوليتي هم ندارد ،ا نمي بايست از اين رفتارهاي نوجوان خود شوك شوند.
ولي مقصر و يا بهتر بگويم مقصر خودمان هستيم نتيجه طرز فكر و باورهاي گذشته خودمان و عقايد ناهوشيارمان را امروز درو مي كنيم و اگر مي‌خواهيم اين وضعيت ادامه يابد مي بايستي به حالت فكر مي‌كنيم اگر خود به تنهايي نمي‌توانيم به خودمان كمك كنيم پس چرا از متخصصان علم رفتار كمك نگيريم؟ابتدا بپذيريم كه خودمان نقش مهمي در تعيين سرنوشت ما نداريم و همه را به گردن قضا و قدر نيندازيم و سپس به تغيير خودمان بپردازيم و يا اينكه نه ديگران تغيير كنند نه ما چون ما خوبيم و آنها بد و سپاسگزاري كنيم .
سپاسگزاري كنيم :
۱_ از خودمان
۲_ از ديگران
۳_ از خداوند مهربان و طبيعت
هر روز انتخاب داري مثبت نگري كنيم و سپاسگزاري كنيم و يا منفي نگري.
همه مردمان دوست دارند كه شاد و موفق و خوشبخت باشند پس چه ميشود كه فقط يك درصد به آرزويشان مي‌رسند و بقيه فقط در پي آن مي دعوت از اهدافشان دورتر ميشوند و ناراضي؟
هر دستاورد ارزشمندي هزينه دارد. در جهان هيچ چيز مفت و مجاني وجود ندارد منشا زندگي بر پايه عشق است و براي رسيدن به آرمان هاي ويژه مي بايست عشق داد و سپاسگزاري كرد . آيا ما دهنده عشق است اين و يا صرفاً گيرنده؟ 
جنس عشقي كه به ديگران مي دهيم چيست آيا فردي تملك طلب هستيم و مدام باران محبت هاي مان را به طور افراطي بر سره ديگران مي بارانيم و خود خالي و پر از طبقه و انتظار مي شويم در حالي كه دريافتي دلخواهمان را نداريم؟ سپس با محاسبه و معامله كردن حس مي كنيم كه باخته ايم و برعكس مي شويم عشق نمي دهيد و يا رابطه را قطع مي كنيم و هميشه ناراحت مي مانيم؟ 
اين الگو آشنا نيست؟
آيا مهرطلب هستيم و مردم در تهيه كسب تاييد و حمايت ديگران؟ 
آيا خودمان را ارزشمند مي دانيم و يا اطرافيانمان را بر خودمان ترجيح مي دهيم؟
بله در فرهنگي كه مهمان را عزيز تر از خود برشماريم و ظرف هاي نو و گران قيمت را كه در كمد منزل گذاشته اين براي استفاده كنيم و ن خودمان به تدريج حس مي كنيم كه ديگران از ما مهم تر و با لياقت تر هستند.
در صورتي كه هر روز عيد است و لباس هاي زيبا و بهترين ها را مي بايست براي خودمان صرف كنيم تا لذت ببريم و سپس بتوانيم استراديول عشق درونمان ديگران را هم گرم كنيم. اين خودخواهي است؟ روانشناسان را به اين متهم مي‌كنند كه خودخواهي و خود دوستي را ترويج مي‌كند بله بايد خود را دوست داشت و گاهي هم خودخواه مثبت بود.
خودخواه منفي يعني زرنگي كردند و بازي برد و باخت اما نوع ديگري از خودخواهي هم وجود دارد كه مثبت است يعني خود دوستي يعني احترام به خود يعني خود را مقدم شماردن و خود را ارزشمند دانستند چرا كه نه؟
احساس گناه مي كنيم خوشحال باشيم احساس بدي داريم كه موفق باشيم و ديگران نباشند پس خود را تحقير مي كنيم و آن را تواضع مي گذاريم در حالي كه اعتماد به نفس داشتن باعث موفقيت بيشتر خودمان و اطرافيانمان مي‌شود هم خود را عزيز بشماريم و هم مردمان ديگر را و اين سر بر روحيه شوق گذار بودن و ديدن مثبت ها هم مي شود دوست داشتن همنوعان و ديدن يك كل يكپارچه و نيروي عظيم مثبتي كه عشق را در جهان به گردش مي اندازد با نام هاي متفاوت: خدا نيروي درون انرژي هستي كائنات و غيره سپاسگزاري خرجي ندارد پس سپاسگزار باشيم.